کارشناسان بهداشتی میگویند فقرای افغانستان آسیب پذیرترین افراد در برابر بیماری لیشمانیوز هستند و بیشترین شیوع لیشمانیوز در جهان متعلق به شهر کابل است.
به گزارش پایگاه اینترنتی رویترز، "رتو اشتاینر" یک پزشک "خدمات پزشکی آلمان" که به اداره درمانگاه کابل کمک میکند، گفت، این بیماری کاملا از کنترل خارج شده است. وی افزود، مادامی که وضع بهداشت بهبود نیابد، این بیماری کنترل نمیشود. هرچند زخمهای عمیق ناشی از این بیماری که توسط انگلها ایجاد میشود در صورت عدم درمان التیام خواهند یافت، اما این بهبودی ماهها طول میکشد و موجب بد شکل شدن پوست بیمار میشود. با وجود اینکه لیشمانیوز در تمام شهرهای افغانستان وجود دارد، اما این بیماری در مناطق پرجمعیت کابل به حد انفجار رسیده و صدها هزار نفر را گرفتار کرده است.
"عبدالله فهیم" یک مقام وزارت بهداشت افغانستان گفت، زمانی که موردی از این بیماری در یک خانواده دیده میشود قطعا تنها یک مورد نیست. این بیماری میتواند به تمام افراد خانواده و حتی همسایگان آنها سرایت کند. پشههای خاکی که این انگلها را منتشر میکنند توسط حیواناتی از جمله سگها و گونههایی از موش صحرایی و انسانها انتقال مییابند. این حشرات اغلب در زباله دانیها و ویرانهها رشد و نمو میکنند. با وجود اینکه این حشرات نمیتوانند به خوبی پرواز کنند اما آنها از اواخر بهار تا پاییز از طریق درزها و شکافهای منازل هجوم میآورند و قسمتهای بدون پوشش بدن افراد از جمله بینی، گونه، چانه و دستان را هنگام خواب نیش میزنند.
"توبی لیسلی" یک محقق "دانشکده بهداشت و طب نواحی گرمسیری لندن" گفت، لیشمانیوز یک بیماری تخریبی است. این بیماری در مناطق جنگ زده و در مناطقی که رعایت اصول بهداشتی و خدمات اجتماعی پایین است شیوع مییابد. لیشمانیوز جلدی کشنده نیست با وجود این نوعی از این بیماری که کمتر شایع است به نام لیشمانیوز احشایی میتواند موجب نارسایی عضوی و مرگ شود. لسلی گفت، لیشمانیوز یکی از بیماریهایی است که در خارج از قاره آفریقا بسیار مورد بیتوجهی قرار گرفته است و بودجه لازم را بدست نمیآورد. لیشمانیوز برای دولت افغانستان و کشورهای کمککننده به آن که درگیر آمار بالای مرگ و میر کودکان، بیماری سل، مالاریا و تروما هستند اولویت محسوب نمیشود.
هرچند شایعترین شکل این بیماری کشنده نیست، اما مشکلات ناگفتهای ایجاد میکند. قربانیان این بیماری با جای زخمهایی که بر روی صورتشان باقی میماند انگ میخورند. کودکان از تحصیل محروم میشوند و دختران اغلب امکان ازدواج پیدا نمیکنند. این بیماری که در کشورهای ثروتمند مورد غفلت قرار گرفته است اکنون اندکی در غرب مورد توجه واقع شده است. این پشههای خاکی برخی از نیروهای خارجی در افغانستان و عراق را نیز نیش زده و به این بیماری مبتلا کردهاند. یک سخنگوی ناتو گفت، در سال ۱۵۰ ، ۲۰۰۵مورد و سال گذشته ۱۲مورد از این بیماری در بین این نیروهای مستقر در افغانستان مشاهده شده است.